|
Paphiopedilum spicerianum (Rchb.f. ex Waters & Moore) Pfitzer 1888
Opracowanie: H. Roszkowska Zdjęcia: E. Jóźwiak
Podrodzaj: Paphiopedilum Synonimy: Cordula spiceriana [Rchb.f] Rolfe 1912; Cypripedium spicerianum Rchb.f 1879; Paphiopedilum spicerianum f. immaculatum Braem 1999 Gatunek zakwitł w roku 1878 w kolekcji angielskiego oficera o nazwisku Spicer i od jego nazwiska powstała nazwa gatunkowa. Był jednym z pierwszych Paphiopedilum na kontynencie europejskim. Atrakcyjne kwiaty wzbudziły oczywiście ogromną sensację. Roślina wywodziła się z mieszanego transportu orchidei przywiezionego z Indii. Krótko potem poszukiwacze firmy Sander odnaleźli ponownie duże skupisko tych roślin w Assam. Ten transport (około 40 tysięcy roślin) przesłano do Europy, a pozostałe rośliny dokładnie zniszczono. Aż do XX wieku roślina uchodziła za wymarłą i była rarytasem w kolekcjach. Ojczyzną Paph. spicerianum są połnocno-wschodnie Indie i sąsiadująca z nimi północno-zachodnia Birma. Rośnie na wysokościach od 1000 do 2000 metrów na wapiennych skałach, w humusie zgromadzonym w szczelinach, w pobliżu rzek i strumieni, pod drzewami, często wśród paproci. Gatunek nie jest duży, zielone, od spodu nakrapiane purpurą liście osiągają długość do 30 cm. Pęd kwiatowy wyrasta pionowo w górę i może mieć do 25 cm. Kwiaty na pędzie pojawiają się pojedynczo i mają wielkość około 7 cm. Są bardzo charakterystyczne, jak widać na zdjęciach. W naturze Paph. spicerianum kwitnie od października do grudnia, kwiaty utrzymują się około 6 tygodni.
|
