Home
Wstęp
Taksonomia
Historia
Uprawa
Wietnam
Źródła

podrodzaje
Parvisepalum
Brachypetalum
Paphiopedilum
Sigmatopetalum
Polyantha
Cochlopetalum
gatunki
bullenianum
armeniacum
bellatulum
callosum
superbiens
delenatii
dianthum
druryi
exul
gigantifolium
hangianum
helenae
henryanum
herrmannii
hirsutissimum
liemianum
micranthum
philippinense
purpuratum
sangii
spicerianum
stonei
sukhakulii
thaianum
tranlienianum
vietnamense


Home

 
Paphiopedilum gigantifolium Braem, Baker & Baker 1997
Opracowanie: H. Roszkowska
Zdjęcia: J. Dziedzic
Roślina z kolekcji J. Wlodarczyka, Niemcy


Paph. gigantifolium, fot. J. Dziedzic

Podrodzaj: Polyantha
Synonimy: Paphiopedilum ayubii Hort. ex Parnata 1997


Ten  gatunek, jak sama nazwa wskazuje, jest prawdopodobnie największym Paphiopedilum w obrębie rodzaju. Został znaleziony w styczniu 1997, w północnej części indonezyjskiej wyspy Sulawesi. Rósł na wysokości ok. 700 m, a w warunkach uprawy zakwitł w kwietniu tego samego roku.
W kwietniu również Ayub Parnata z Indonezji, czując się jego odkrywcą, roślinę i opis przekazał do jednego z europejskich botaników z prośbą o opisanie jej i nadanie nazwy. Następnie opis tej rośliny rozesłał faksem do różnych czasopism. Proponował nazwać ją ayubii lub parnatana. Jego prośba nie została jednak spełniona. Niewiele później, 14-go maja Guido Braem wraz z M. C. Baker opublikowali  we francuskim czasopiśmie "Orchidees - Culture et Protection" swój opis tej rośliny. Artykuł Parnaty ukazał się ostatecznie w Australian Orchid Review, 62 (4): 9-10 (1997), ale nadana przez niego nazwa ayubii funkcjonuje tylko jako synonim.

Rośliny rosną w temperaturach od 18 do 25 stopni, na wysokości ok. 700 do 1000 m, w stromych szczelinach, rozpadlinach, zawsze w pobliżu płynącej wody. Często występują również na paprociach drzewiastych i w związku z tym trudno je wypatrzeć. Nie tworzą dużych skupisk. Paprocie drzewiaste wskazywałyby na stosunkowo dużą zawartość arsenu w roślinach. Gładkie, zielone liście Paphiopedilum gigantifolium osiągają szerokość nawet do 20 cm, a długość do jednego metra. Na pędzie kwiatowym wyrastającym na długość do 70 cm pojawiają się 3 do 14 kwiatów. Ich górne płatki są bardzo ciemne, szczególnie z tyłu, a petale - długie i na końcach mocno skręcone. Znajdowano rośliny nawet o trzech pędach kwiatowych.

Informacje na temat udziału G. Braema w opisywaniu Paphiopedilum gigantifolium można znaleźć również w mojej opowieści: Jak dr Guido Braem został przemytnikiem.


Paph. gigantifolium, fot. J. Dziedzic



Źródła:
"Die Orchidee", VII/VIII 2000
http://www.angelfire.com/
http://orchidspecies.com/


kwiecień 2007