Home
Wstęp
Taksonomia
Historia
Uprawa
Wietnam
Źródła

podrodzaje
Parvisepalum
Brachypetalum
Paphiopedilum
Sigmatopetalum
Polyantha
Cochlopetalum
gatunki
bullenianum
armeniacum
bellatulum
callosum
superbiens
delenatii
dianthum
druryi
exul
gigantifolium
hangianum
helenae
henryanum
herrmannii
hirsutissimum
liemianum
micranthum
philippinense
purpuratum
sangii
spicerianum
stonei
sukhakulii
thaianum
tranlienianum
vietnamense


Home

 
Paphiopedilum exul (Ridley) Kerchove 1894

Źródło: "Die Orchidee", VII/VIII 1997
Opracowanie: H. Roszkowska
Zdjęcie:D. Pańczyk

Paphiopedilum exul, fot. D. Pańczyk


Podrodzaj: Paphiopedilum
Synonimy: Cordula exul [Ridl.] Rolfe 1912; Cypripedium exul [Ridl.] Rolfe 1892; Cypripedium insigne var. exul Ridley 1891; Paphiopedilum exul f. aureum (auct.) O.Gruss & Roellke 2002; Paphiopedilum exul var. aureum auct. 1896



Pod koniec XIX wieku sprowadzano masowo do Anglii rozmaite rośliny z rodzaju Paphiopedilum, w tym i Paph. exul. Nie zostało ono jednak od razu prawidłowo sklasyfikowane. W roku 1891 zostało przez Ridleya uznane za inną formę Paph. insigne i sprzedawano je pod nazwą insigne var. exul. Sama nazwa exul świadczy o tym początkowym nieporozumieniu. Łacińskie słowo "exilium" oznacza emigrację i zostało użyte dla podkreślenia ogromnej odległości, jaka dzieliła stanowiska naturalne Paph. insigne i Paph. exul, dwóch form rzekomo tego samego gatunku.

Paphiopedilum exul rośnie w jednej tylko okolicy - na wysepkach w zatoce Krabi w Tajlandii, na wschodnich i północno-wschodnich wapiennych zboczach, na niewielkiej wysokości, tuż nad poziomem morza (podaje się wysokość 7 - 35 lub 50 metrów). Stanowiska są tylko lekko zacienione drzewami, często wręcz słoneczne. Temperatury wahają się nieznacznie, od 26 do 28 stopni. Wilgotność względna powietrza jest prawie cały rok wysoka, wynosi około 85%. Jest to spowodowane bardzo obfitymi opadami, które zanikają tylko w okresie od stycznia do marca. Wtedy też temperatura spada do 22 stopni, rzadko niżej.

Rośliny są niewielkie, mają zielone liście o długości do 35 cm, na pędzie kwiatowym znajduje się jeden kwiat o szerokości 5 do 7 cm. Paph. exul bywa mylony z Paph. insigne. Ma jednak węższe od niego liście, trochę mniejszy kwiat, a warżka jest mniej rozchylona. Również staminodium jest mniejsze.

W roku 1914 odkryto jedyną naturalną hybrydę tego gatunku: Paph. x pereirae. Jest to mieszaniec Paph. exul oraz Paph. niveum odnaleziony przez A. Pereira na wyspach Langkawi.

Źródła podają, że Paph. exul jest wdzięczną, łatwą w uprawie rośliną, która stosunkowo szybko się rozrasta i chętnie kwitnie.


Paph. exul



maj 2007