Home
Wstęp
Taksonomia
Historia
Uprawa
Wietnam
Źródła

podrodzaje
Parvisepalum
armeniacum
delenatii
hangianum
micranthum
vietnamense
Brachypetalum
Paphiopedilum
Sigmatopetalum
Polyantha
Cochlopetalum
gatunki
bullenianum
armeniacum
bellatulum
callosum
superbiens
delenatii
dianthum
druryi
exul
gigantifolium
hangianum
helenae
henryanum
herrmannii
hirsutissimum
liemianum
micranthum
philippinense
purpuratum
sangii
spicerianum
stonei
sukhakulii
thaianum
tranlienianum
vietnamense


Home

 
Paphiopedilum delenatii Guillaumin 1924

Opracowanie: H. Roszkowska
Zdjęcia: A. Babiuch, H. Roszkowska


fot. H. Roszkowska


Podrodzaj: Parvisepalum
Synonimy: Cypripedium delenatii [Guillamin] Curtis 1933; Paphiopedilum delenatii f. albinum Braem 1998


Europejska historia tego gatunku rozpoczęła się w roku 1913 , kiedy to pewien francuski oficer zebrał w Tonkinie w Wietnamie kilka nieznanych roślin z rodzaju Paphiopedilum o delikatnych, różowawych kwiatach. We Francji otrzymał je M. Delenat, ogrodnik w pałacu Saint-Germain-en-Laye, a potem dyrektor ogrodu Saint-Cloud i tu były dalej uprawiane i rozmnażane. W roku 1925 kilka sadzonek otrzymały szklarnie Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu, a jedną roślinę przekazano do jednej z najstarszych na świecie firm storczykowych Marcel Lecoufle Orchidees. Do lat 90-tych XX wieku wszystkie rośliny pochodziły z siewek wyhodowanych właśnie z tej rośliny, bowiem pozostałych nie udało się zbyt długo utrzymać przy życiu.

Gdy w roku 1993 odkryto na nielicznych naturalnych stanowiskach Paphiopedilum delenatii po raz drugi, jego popularność i dostępność zaczęła rosnąć w gwałtownym tempie. Niektóre źródła podają, że w latach dziewięćdziesiątych zebrano około 6 ton roślin.

Paphiopedilum delenatii jest prawdopodobnie wietnamskim endemitem. Główne jego stanowiska znajdują się w okolicy Tonkinu i Dalat. Rośliny rosną na granitowych skałach, na stromych zboczach, w zagłębieniach, omszałych szczelinach, jak również w piaszczystej ziemi z dodatkiem humusu, na wysokościach od 750 do 1500 m.

W lecie temperatury wynoszą od 260 w dzień do 170 w nocy, zimą odpowiednio - 21-220 oraz 13-150C. W lecie temperatury bywają czasem ekstremalnie wysokie - dochodzą do 320. Zimą słupek rtęci może opaść w nocy nawet do 50C powyżej zera.
W ciągu prawie całego roku występują dość obfite opady deszczu. Na jesieni ustają, a rośliny czerpią wilgoć z często występującej mgły.

Roślina jest nieduża, rozpiętość liści wynosi około 20 cm, jeden przyrost wypuszcza od pięciu do siedmiu liści o marmurkowym wzorze. Kwiatostan osiąga długość do 22 cm, a sam kwiat - 8 cm. Paphiopedilum delenatii kwitnie zimą i wiosną.



Paph. delenatii, fot. H. Roszkowska
Paph. delenatii, roślina i zdjęcia - Halina Roszkowska


Paph. delenatii, fot. A. Babiuch Paph. delenatii, fot. A. Babiuch Paph. delenatii, fot. A. Babiuch
Paph. delenatii, roślina i zdjęcia - Anna Babiuch



Paph. delenatii, fot. H. Roszkowska, wystawa w W-wie
Wystawa w Warszawie, 2006,
fot. H. Roszkowska

Wystawa w Dreźnie, 2008,
fot. H. Roszkowska

Paph. delenatii var alba,
wystawa w Dreźnie, 2008
fot. H. Roszkowska