Home
Wstęp
Taksonomia
Historia
Uprawa
Wietnam
Źródła

podrodzaje
Parvisepalum
Brachypetalum
Paphiopedilum
druryi
exul
helenae
henryanum
herrmannii
hirsutissimum
spicerianum
tranlienianum
Sigmatopetalum
Polyantha
Cochlopetalum
gatunki
bullenianum
armeniacum
bellatulum
callosum
superbiens
delenatii
dianthum
druryi
exul
gigantifolium
hangianum
helenae
henryanum
herrmannii
hirsutissimum
liemianum
micranthum
philippinense
purpuratum
sangii
spicerianum
stonei
sukhakulii
thaianum
tranlienianum
vietnamense


Home

 
Paphiopedilum tranlienianum Gruss & Perner 1998 1987

Opracowanie: H. Roszkowska
Zdjęcia: D. Pańczyk, Piotr Markiewicz
Rośliny z kolekcji D. Pańczyk i P. Markiewicza

Paph. tranlienianum

Podrodzaj: Paphiopedilum
Synonimy: Paphiopedilum herrmannii var. tranlienianum 1998, Paphiopedilum caobangense Tich, Hoa Canh 1999


Ten stosunkowo nowy gatunek został odkryty przez botanika o nazwisku Tran Ngo Lien. Początkowo przyjęto, że jest to większa odmiana Paph. helenae, potem powstała koncepcja, że to Paph. herrmannii i pod tą nazwą rośliny pojawiły się w sprzedaży. Jeden z pierwszych kwiatów i liść został przekazany do opisu Olafowi Grussowi i Holgerowi Pernerowi. Ci przyjęli początkowo hipotezę, że jest to Paph. herrmannii var. tranlienianum, jednak dokładniejsze badania wykazały, że jest to samodzielny, nowy gatunek. Jego nazwa powstała od nazwiska odkrywcy. Dosłownie kilka dni później w wietnamskim piśmie ukazał się również opis tego Paphiopedilum z nazwą caobangense (od gór Cao Bang). Ta nazwa funkcjonuje jako synonim.

Paph. tranlienianum występuje w Wietnamie, w górach Cao Bang, blisko granicy z Chinami. Informacje na temat stanowisk są bardzo skąpe. Literatura podaje, że rośliny rosną na wysokości mniej więcej 500 metrów, w podłożu wapiennym, w poduszkach mchów, pomiędzy trawami i paprociami. Pora sucha i chłodna trwa tam od października do grudnia, w pozostałej części roku występują obfite opady i jest ciepło. W lecie temeratury kształtują się od 20 stopni w nocy do 32 w dzień, w zimie mogą spadać w nocy do 15, a nawet 10 stopni, a w dzień wynoszą około 15 stopni.

Rośliny są nieduże, zielone, skórzaste liście osiągają długość około 18 cm i przypominają taśmę. Czasami mają dwie końcówki. Z wierzchu są ciemnozielone, od spodu są jaśniejsze. Brzeg liścia jest wyraźnie biały. Pęd kwiatowy może mieć długość od 10 do 18 cm, na nim znajduje się jeden, rzadko dwa kwiaty. Ich kolorystyka może być do pewnego stopnia zmienna.


Piotr Markiewicz tak napisał o swojej roślinie:
"Została kupiona na wystawie w Łodzi w listopadzie 2006 roku. Kwiat miał 8 cm na 5-6 cm. Obecnie na starszej rozecie, która jest po kwitnieniu, są 2 liście mają 13 i 15,5 cm. Rozeta, która wydaje się wchodzić w stan kwitnienia, jest o wiele mniejsza, ma za to 4 liście o długości: 10, 8, 9.5 i 4.5 cm. Pojawiły się tez 2 kolejne mini-rozetki, jedna przy najstarszej rozecie, druga, mniejsza, przy rozecie, która prawdopodobnie niedługo zakwitnie.

Roślina była w zimie częściowo doświetlana 2 świetlówkami akwarystycznymi o widmie przy UV i widmie przy IR, światło niebieskie i różowo - czerwonawe. Nie była to jakaś specjalnie chłodzona uprawa parapetowa, na północnym oknie. Obecnie roślina nie jest doświetlana, czasem troszeczkę słońca wpada z samego rana i wieczorem. "


Liść Paph. tranlienianum, fot. P. Markiewicz


Paph, tranlienianum, fot. P. MarkiewiczPaph, tranlienianum, fot. P. MarkiewiczPaph, tranlienianum, fot. P. Markiewicz


Paph, tranlienianum, fot. P. MarkiewiczPaph, tranlienianum, fot. P. Markiewicz


Tak kwitło Paphiopedilum tranlienianum u Danusi Pańczyk:

Paph. tranlienianum, fot. D. Pańczyk
Paph. tranlienianum, fot. D. Pańczyk
Paph. tranlienianum, fot. D. Pańczyk


czerwiec 2007