Podrodzaj Paphiopedilum Zdjęcia: E. Jóźwiak, D. Pańczyk, G. Siemińska, J. Dziedzic, T. Szewerniak, P. Markiewicz, H. Roszkowska Paph. barbigerum, charlesworthii, coccineum, druryi, exul, fairrieanum, gratrixianum, helenae, henryanum, herrmannii, hirsutissimum, insigne, markianum, spicerianum, tigrinum, tranlienianum, villosum, villosum var. boxallii, villosum var. annamense. barbigerum barbigerum charlesworthi charlesworthi exul druryi fairrieanum helenae henryanum herrmanii hirtsutissimum hirtsutissimum hirtsutissimum var.chiwuanum insigne insigne spicerianum tigrinum Miejscem występowania tej grupy roślin jest Półwysep Indonezyjski od południowego jego krańca po tereny południowych Chin. Cechą charakterystyczną dla tej sekcji są jednobarwne, zielone liście oraz pojedynczy kwiat. Rośliny są zróżnicowane pod względem wielkości, od średnich rozmiarów (Paph. insigne) po Paph. helenae - najmniejszy gatunek w rodzaju Paphiopedilum. Uprawa: Temperatury umiarkowane, po wykształceniu nowej rozety powinny być lekko przechłodzone. Wymagają dużo rozproszonego światła, znoszą poranne lub wieczorne słońce. Niektóre z tych gatunków (np. Paph. insigne) rosną w Himalajach, w cieniu drzew liściastych, które zimą zrzucają liście. Wtedy właśnie następuje okres spoczynku - w bardziej suchych i chłodnych warunkach i intensywniejszym nasłonecznieniu. Wszystkie gatunki za wyjątkiem Paph. henryanum, gratrixianum, Paph. villosum, Paph. tigrinum wymagają podłoża z dodatkiem wapnia.