|
Paphiopedilum bellatulum [Rchb.f] Stein 1895 Opracowanie: H. Roszkowska Zdjęcia: I. Kowalska, D. Pańczyk, E. Jóźwiak Ilustracja: M. Gąsiński
Podrodzaj: Brachypetalum Synonimy: Cypripedium bellatulum Rchb.f 1888, Cordula bellatula Rolfe 1912 Formy: Paphiopedilum bellatulum var. album O'Brien 1896 Paphiopedilum bellatulum zostało odkryte w roku 1888 w Birmie i sprowadzone do Europy przez firmę Hugh Low & Co. Reichenbach opisał je jako Cypripedium bellatulum, co znaczy "piękne". Występuje również w Tajlandii i Chinach przy granicy z Birmą. Rośliny rosną w dużych skupiskach na północnych wapiennych zboczach, w cieniu niskich drzew i krzewów, na wysokości od 300 do 1600 metrów nad poziomem morza. W ich otoczeniu można napotkać także i inne orchidee: Dendrobium aphyllum, Dendrobium lituiflorum, Vanda pumila, Cymbidium ssp., Luisia ssp. W ciągu roku temperatury wahają się w granicach 160 - 250C. W tym regionie występują trzy pory roku: deszczowa, chłodna i gorąca. Od maja do października trwa pora deszczowa. Na ten czas przypada 90% opadów rocznych. Zimą, od listopada do końca marca, temperatury w dzień utrzymują się na poziomie 200 - 260C, ale w nocy spadają nawet do 100C. W tym czasie obniża się również wilgotność powietrza, a drzewa tam rosnące zrzucają liście, a więc rośliny rosnące pod nimi mają dużo więcej światła. Na miesiące kwiecień/maj oraz październik/listopad przypada pora gorąca. Temperatury mogą w tym okresie dochodzić nawet do 350C. Rozety marmurkowych liści sa niewielkie. Liście osiągają długość do 15 cm. Bellatulum kwitnie najczęściej wiosną i latem. Pęd kwiatowy jest krótki i dość wiotki, roślina wydaje jeden, rzadko dwa kwiaty. Paphiopedilum bellatulum bywa niewdzięczne w uprawie domowej. Wymaga rozproszonego światła, bardzo dobrej wody i przewiewnego podłoża. Jest wrażliwe na brak wapnia i magnezu. Lepiej kwitnie, jeśli zapewni się mu okres chłodniejszego spoczynku.
Zapraszam również do przeczytania tłumaczenia artykułu Phillipa Cribba: "Paphiopedilum concolor i bellatulum w Chinach" marzec 2007 |
