|
|
Paphiopedilum micranthum Tang & Wang 1951
Opracowanie: H. Roszkowska Zdjęcia: G. Siemińska, D. Pańczyk, H. Roszkowska
|
Paph. micranthum, wystawa w Dreźnie 2008
fot. H. Roszkowska
|
Podrodzaj: Parvisepalum
Synonimy: Paphiopedilum globulosum Liu& Chien 2002; Paphiopedilum micranthum f. alboflavum (Braem) Braem 1998; Paphiopedilum micranthum f. glanzeanum (O.Gruss & Roeth) O.Gruss & Roeth 1999; Paphiopedilum micranthum subsp. eburneum Fowlie 1993; Paphiopedilum micranthum var. alboflavum Braem 1994; Paphiopedilum micranthum var. glanzeanum O.Gruss & Roeth 1994; Paphiopedilum micranthum var. oblatum Z.J.Liu & J.Yong Zhang 2002
Ten gatunek został opisany w roku 1951, chociaż był podobno napotkany w naturze wcześniej, bo w roku 1940. Na rynkach europejskich zaczął się pojawiać dopiero w latach 80-tych XX wieku, a było to spowodowane hermetycznie zamkniętymi granicami Chin. Gatunek był rzadki, zagrożony wyginięciem i handel nim był ryzykowny.
Paphiopedilum micranthum występuje na niewielkim obszarze w chińskiej prowincji Yunnan i północnym Wietnamie na wysokościach od 600 do 1600 metrów npm. Rośnie na ziemi lub na wapiennych skałach, rzadko bywa spotykane również jako epifit na omszałych gałęziach drzew. Roślina jest niewielka, marmurkowe liście osiągają długość do ok. 5 - 15 cm, na pędzie kwiatowym pojawia się pojedynczy kwiat o bardzo charakterystycznej, rozdętej warżce. Kwiat cechuje duża zmienność, jeśli chodzi o wielkość i kolorystykę.
Lato na stanowiskach naturalnego występowania tego gatunku jest ciepłe i wilgotne, zima natomiast - sucha i zdecydowanie chłodna. Temperatury mogą sporadycznie spadać do nawet prawie zera stopni, a podłoże przesycha bardziej niż w okresie wegetacji. Prawdopodobnie są to ważne czynniki inicjujące kwitnienie.
|
|
|
Wystawa w Warszawie 2005, fot. H. Roszkowska
|
Kolekcja T. Kusibaba, fot. G. Siemińska
|
Roślina i fot. D. Pańczyk
|
|
|
Paphiopedilum micranthum f. alboflavum
Drezno 2008, fot. H. Roszkowska
|
marzec 2008
|
|