|
Angraecum distichum Lindl. 1835 Tekst i zdjęcia: H. Roszkowska Nazwa distichum pochodzi z języka greckiego, "dis" oznacza "podwójny", "stichos" - rzędy. Gatunek ten pochodzi z centralnej Afryki, Kamerunu i Gabonu. Ich terytorium przycina równik, są to tereny słabo zbadane i tajemnicze. W Gabonie na przykład do dziś nie wiadomo, który szczyt jest najwyższy i jaka jest jego wysokość. Angraecum distichum rośnie epifitycznie na gałęziach drzew, na wysokości od 200 do 1600 metrów. Na pierwszy rzut oka nie przypomina typowego storczyka, raczej roślinę sukulentową. Liście są grube, mają najwyżej 1 cm długości i wyrastają ciasno jeden nad drugim na pędzie, który może osiągnąć około 15 cm długości. Roślina łatwo się rozgałęzia. Angraecum distichum najlepiej rośnie na podkładce, ale można też próbować uprawy w podłożu. Wymaga warunków ciepłych i umiarkowanych. Nie przechodzi wyraźnego okresu spoczynku, w związku z tym cały rok roślina powinna mieć wilgotno, ale nie mokro. Jest wrażliwa na zasolenie i nadmiar wapnia w wodzie i podłożu. Wilgotność powietrza wokół rośliny powinna być podwyższona, ale konieczny jest dopływ świeżego powietrza. Główną porą kwitnienia w naturze jest lato, ale rośliny często kwitną na wydłużających się pędach niezależnie od pory roku. Kwiaty mają wielkość około 0,5 cm.
Tak wygląda wieloletni, imponująco rozrośnięty egzemplarz Angraecum distichum w szklarni Ogrodu Botanicznego w Berlinie. Pierwsze zdjęcie powstało w roku 2004, wtedy roślina nie kwitła, następne - dwa lata później, gdy była obsypana drobniutkimi kwiatami.
Źródła: Warszawa, marzec 2007 |
