Pteroceras semiteretifolium H.A.Pedersen
1992
Tekst i zdjęcia: H. Roszkowska
Synonimy: Pteroceras uniflorum
Tixier 1967; Sarcochilus
uniflorus Gagnep. 1933
Oficjalna data i miejsce odkrycia Pteroceras
semitereifolium to
rok 1992, Wietnam. Jednak Seidenfaden w swojej publikacji "The
Orchids of Indochina" wydanej w tym samym
roku dowodzi, że
nie jest to
nowy gatunek, a nazwa synonimiczna do odkrytego już wcześniej, w roku 1933 Sarcochilus uniflorus.
Miniatura ta rośnie epifitycznie na
wysokości poniżej 1000 metrów na ocienionych gałęziach drzew
wiecznie zielonych lasów nizinnych Wietnamu i południowych prowincji Chin.
Pteroceras semiteretifolium jest rośliną monopodialną o sukulentowych, gęsto wyrastających, pałeczkowatych pędach, których długość może wynosić do 7 cm. Pęd kwiatowy jest krótszy niż liście i pojawia się na nim tylko jeden, dwucentymetrowy kwiat o śnieżnobiałych płatkach i żółtej warżce z purpurowym rysunkiem. Roślina ma tendencje do wydawania kilku pędów kwiatowych jednocześnie, co nadaje jej atrakcyjny wygląd. W naturze zakwita pod koniec pory deszczowej, we wrześniu i październiku. W uprawie kwiaty pojawiają się w różnych porach roku.
Mój egzemplarz był kupiony z etykietą Pteroceras teres. Okazało się jednak, że te dwa gatunki różnią się od siebie znacznie. Pteroceras teres ma bardziej płaskie, nie wałeczkowate liście, a białe płatki kwiatów mają bordowe cętki. Moja roślina należy więc z całą pewnością do
gatunku Pteroceras semiteretifolium. Na
początku wyjęłam roślinkę z doniczki, w której była posadzona i z
odrobiną mchu wetknęłam w zagłębienie konaru w górnej części
orchidarium, gdzie ma sporo światła. Stopniowo wrosła korzeniami na
stałe. Jest niekłopotliwa, a stosunkowo duże, atrakcyjne kwiaty
pojawiają się w nieregularnych odstępach czasu kilka razy w roku.
Źródła:
http://orchidspecies.com
http://www.orchidarium.pl/AdoZ/index.html
kwiecień 2007
|